همچنین نهادهایى مانند بازرسى شاهنشاهى، ساواك، نیروهاى مسلح شاهنشاهى، دادگاههاى نظامى و افراد ذینفوذ خاص و قدرت اقتصادى و سیاسى خانواده سلطنتى در راستاى هدایت نهادهایى مانند دفتر نخست وزیرى و وزراء، مجلس، مطبوعات و غیره و در جهت منافع و خواسته شاه، عمل مى‏كردند و گاه خود، وظایف اینها را انجام مى‏دادند.كابینه هیچ تصمیم مهمى نمى‏گرفت و حد اكثر اینكه وزرا براى اجراى تصمیمات شاه مشورت مى‏كردند.شاه یك نخست وزیر تشریفاتى مى‏خواست و هویدا - كه از سال 1344 تا 1355- این سمت را در اختیار داشت، بخوبى این نقش را ایفا نمود.
یكى از نتایج استبداد شاه این بود كه وزرا براى باقى ماندن بر سركار همیشه تلاش مى‏كردند وزارت خانه آنها نظر موافق شاه را جلب كند و بنابراین آمار و حقایق قلب مى‏شد.با این وجود، شاه هر وقت‏به قربانى نیاز داشت، گناه سیاستهاى خود را به گردن نخست وزیر با وزرا مى‏انداخت و آنها را بر كنار مى‏كرد.مثلا هویدا مسئول شكست‏هاى متوالى برنامه عمرانى پنجم - مانند خاموشى‏هاى برق در بهار و تابستان سال 1356- معرفى گردید.از سوى دیگر، انتخاب نخست وزیر و وزیران عمدتا از بین افراد وابسته به سازمانهاى جاسوسى شاه و آمریكا و فراماسونرى صورت مى‏گرفت.در كتاب انقلاب ایران و مبانى رهبرى امام خمینى، كه در گرماگرم درگیرى‏هاى زمان انقلاب بصورت پاورقى در یكى از روزنامه‏ها منتشر مى‏شد، در این رابطه آمده است:«آمارى كه از وابستگى‏هاى افراد شناخته شده هیئت وزیران هویدا، آموزگار، شریف‏امامى، و ازهارى به دست آمده...حكایت از آن دارد كه 38%فراماسون، 24%عضو سیا و 21%عضو ساواك بوده‏اند» . (4)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: